Toen (feb. 2016)
Nu (juli 2021)
Lieve mensen,
Afgelopen zondag 27 juni heb ik in de viering het volgende bericht gedeeld: ik heb een benoeming vanuit de dienstenorganisatie van onze landelijke kerk aanvaard om daar, vanaf september, aan de slag te gaan als ‘Programmaleider Lokaal kerk-zijn’. Die functie is natuurlijk niet uit de lucht komen vallen, ik heb op deze baan gesolliciteerd. Reden hiervoor is één die ik met enige regelmaat ook wel uitgesproken heb.
Ik weet me van harte verbonden met het ambt van gemeentepredikant en met onze wijkgemeente Open Hof en natuurlijk de samenwerking met de Ontmoetingskerk en de Rooms-Katholieke gemeenschap. Maar als er één ding is dat mij zogezegd doet twijfelen aan mijn roeping is het het avondwerk en de onregelmatigheid van het werk. Beide geven in de huidige fase van waar ons leven, met name ons gezinsleven, zich in bevindt onrust waarvan ik merk dat die op mij weegt. Wij werken uiteindelijk allebei onregelmatig.
Corona gaf op dit vlak vreemd genoeg wat respijt. Maar nu – gelukkig! – veel dingen weer naar normaal teruggaan steekt ook deze onrust weer de kop op. Ik heb nagedacht en wat rondgekeken of er een mogelijkheid zou zijn om verbonden te blijven met het ambt van predikant en tegelijk meer structuur in het werk te vinden. Bij dat rondkijken speelt natuurlijk ook mee dat de vijf jaar van het project waaraan ik mij verbonden heb voorbij is, hoewel we juist ook op een mooie manier aan het nadenken zijn over het vervolg.
In dit alles kwam deze functie bij de landelijke kerk in beeld. Een functie waarbij veel samenkomt: de verbinding met het ambt, het blijven dienen van de lokale kerk én – om het wat kort door de bocht te zeggen – de structuur van meer een kantoorbaan. In de inhoud van de functie komen mijn ervaring van zowel zo’n 10 jaar in het bedrijfsleven als (bijna) 10 jaar gemeentepredikant samen. Dit alles heeft gemaakt dat ik gesolliciteerd heb en ook blij ben dat ik deze benoeming heb gekregen.
Maar … het betekent ook afscheid nemen van u in mijn rol als uw gemeentepredikant – hoewel we ook niet op stel en sprong buiten beeld zullen zijn. Weet dat ik me met hart en ziel met onze Open Hof en ook met de Ontmoetingskerk en onze RK zusters en broeders en collega’s verbonden weet. Zoals ik aan kinderen op de basisschool uitleg: predikant zijn is niet altijd leuk maar wel altijd mooi. En zo ervaar ik het ook hier: het kan en mag soms knetteren, maar we doen en beleven met elkaar mooie dingen, in ons samen optrekken, in dienst van God en op de weg van Zijn Koninkrijk. Op die weg zullen we ook samen verder blijven gaan, alleen voor mij in een andere rol.
Dit is natuurlijk een impactvolle boodschap. Ik besef: dat het vast het één en ander bij u los zal maken, maar ik spreek u vast nog op verschillende manieren. Nu wil ik vast mijn dankbaarheid met u delen uw gemeentepredikant te hebben mogen zijn en ook nog de komende maanden te kunnen zijn.
ds. Fulco Timmers